
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی خوزستان، احمد مطیری، ناظر کیفی و راوی تعزیه هیئت بینالمللی امالبنین با اشاره به اجرای تعزیهای تلفیقی و خاص در منطقه شیبان عنوان کرد: اجرایی که در شیبان رقم خورد، تنها بازخوانی کربلا نبود؛ امتداد خون و حماسه بود. ما تلاش کردیم نشان دهیم از نهر علقمه تا مقاومت امروز، یک مسیر روشن از ایثار و ایمان وجود دارد.
وی افزود: این تعزیه در شبهای زوج از تاریخ ۱۸ تا ۲۶ تیرماه اجرا شد و با استقبال خوبی از سوی اهالی منطقه و مهمانانی از خارج از شیبان مواجه شد. البته با توجه به محدودیت فضا، نتوانستیم همه مخاطبان علاقهمند را میزبانی کنیم. امیدواریم در اجرای بعدی، از امکانات بزرگتری بهرهمند شویم.
مطیری با اشاره به اینکه بیشتر عوامل این نمایش از اعضای هیئت بینالمللی امالبنین بودند، خاطرنشان کرد: این مجموعه سال گذشته موفق شد به عنوان نماینده جمهوری اسلامی ایران در جشنواره جهانی هنرهای نمایشی کشور تونس شرکت کند و در رقابت میان ۳۵ کشور، مقام نخست را کسب کرد.
ناظر کیفی این تعزیه خاطرنشان کرد: در این اجرا، نقطه عطف ما حضور بانوان در قالب بازیگر بود؛ برای نخستینبار، خواهران بسیجی در نقشهایی تاریخی ایفای نقش کردند و نشان دادند که زن در تاریخ اسلام، نهتنها محور خانه، بلکه محور میدان هم بودهاست.
وی ادامه داد: یکی از صحنههای بهیادماندنی، تصویر مادر وهب بود که پس از شهادت فرزندش، سر او را بلند کرد و با فریادی محکم به سمت دشمن پرتاب کرد و گفت؛ چیزی که در راه خدا دادم، پس نخواهم گرفت. این تصویر بهظاهر ساده، لحظهای از ایثار ناب بود که در دل مخاطب نشست و اشک جاری کرد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود بیان کرد: یکی از ویژگیهای برجسته این تعزیه، استفاده از زبان عربی بود. برخلاف اغلب اجراها که به زبان فارسیاند، ما تعزیه را عربی اجرا کردیم تا مخاطب عربزبان منطقه بتواند ارتباطی واقعیتر و عمیقتر با روایت برقرار کند.
مطیری افزود: برای مخاطبان فارسیزبان نیز توضیحاتی پیش و پس از هر پرده ارائه میشد تا مفاهیم اجرا بهدرستی منتقل شود. این تلفیق زبانی باعث شد هم اصالت روایت حفظ شود، هم گستره مخاطب فراگیر باشد.
ناظر کیفی این پروژه تأکید کرد: در کنار کارگردانان و بازیگران توانمند هیئت بینالمللی امالبنین، تلاش کردیم تعزیهای فاخر و جریانساز ارائه کنیم. بازخوردها نشان داد مردم با روح اثر ارتباط برقرار کردند و ما امیدواریم این اجرا را در نقاط بیشتری از استان و کشور تکرار کنیم تا این پیام زنده باقی بماند.
به گفته وی این اجرا نهتنها یک نمایش مذهبی، بلکه گامی در مسیر فرهنگسازی و چالشبرانگیزی اجتماعی بود؛ بهویژه در شهرستانهایی که تازه در حال پذیرش نقش محوری زن در خانواده و اجتماع هستند.