سرود، ستونِ فقراتِ جریان سازی فرهنگی است

افشین کُردستانی، فعالیت سرودی خود را از دهه ۶۰ آغاز کرده است. اولین مربی او استاد سعید درخشان بود؛ استاد روشندلی که بذر علاقه به موسیقی را در وجودش کاشت. کُردستانی از سال ۷۰ به طور حرفه ای وارد حوزه سرود شد و در حال حاضر، مسئول انجمن موسیقی سازمان بسیج هنرمندان، مرکز آفرینش‌های فرهنگی و هنری سپاه حضرت ولیعصر خوزستان و عضو شورای موسیقی حوزه هنری انقلاب اسلامی خوزستان است.

آنچه در پی می آید ماحصل گفت و گو با این هنرمند درباره نقش آفرینی سرود است؛ ابزاری که به اعتقاد او اینک به عنوان یک پدافند فرهنگی در برابر تهاجم فرهنگی دشمن عمل می کند.

شما تأثیر انقلاب را بر موسیقی چگونه ارزیابی می‌کنید؟

دوران انقلاب، برهه درخشان و طلایی ساخت و تولید سرودهای حماسی و انقلابی بود. سرودهایی که افکار و قلوب مردم را به هم پیوند می داد و آرام آرام تبدیل به میراث فرهنگی مردمی شد؛ به طوری که این سرودهای شورانگیز باعث شد مردم با دستان خالی بر رژیم سرکوب گر پهلوی پیروز شوند.

بعد از شکل گیری انقلاب اسلامی چه اتفاقی برای سرود افتاد؟

ما از دهه شصت با جنگ بزرگ شدیم. جنگ همراه با خودش ابزارها، ژانرها و نمادهایی را آورد که هنوز هم برای ما دارای هویت اند. یکی از این ژانرها، موسیقی دفاع مقدس بود. موسیقی دفاع مقدس به واسطه خاص بودنش و همراهی حماسه و عاطفه و تعهد به صورت توامان، در حوزه هنر دارای جایگاه ویژه و رفیعی است.

پس از پایان دفاع مقدس و در دهه هفتاد سرود به طور کل محو شد. تا این‌که در دهه هشتاد مقام معظم رهبری گفتند: «سرود را باید احیا کنید» توصیه مقام معظم رهبری کارساز بود؟ پیام ایشان بارقه ای از امید را در دل هنرمندان موسیقی روشن کرد و منجر به احیای دوباره سرود شد؛ هرچند عده ای بدون توجه به مضمون این سخنان شروع به سواستفاده های کلان مادی و معنوی کردند که باعث آسيب‌های جدی به این عرصه شد.